Gelukkig zijn kan je leren?!

Hoe kan het toch dat sommige mensen altijd gelukkig lijken? Hoe kan het dat de ene mens makkelijker door de zware zaken in het leven lijkt te komen, of er sneller weer overheen is? Of is dit allemaal maar schijn, net als de mooie plaatjes vol gelukkige mensen die voorbij komen op social media?

Het zal jullie niet verbazen dat ook hier onderzoek naar is gedaan.

Er is onderzocht wat mensen het meest misten nadat ze een groot verlies hadden geleden, zoals het overlijden van een kind. Wat blijkt: het gemis zit hem in de gewone, kleine, dagelijkse dingen. Het verdriet om niet meer samen ontbijten, samen een kopje thee drinken na schooltijd, een kusje geven voor het naar bed gaan, samen de hond uitlaten.

Ook is onderzocht welke mensen het gelukkigst zijn. Dat blijken dankbare mensen te zijn. Mensen die niet (vaak) naar anderen kijken en niet per se willen wat de ander heeft, maar mensen die blij zijn met wat ze hebben. Het gaat dus niet om de grote, epische zaken zoals een wereldreis of de loterij winnen. Eigenlijk juist niet. Lekker op de fiets ergens heen en om je heen kijken met je neus in de wind. Maar ook nat en koud thuiskomen en dan met een kopje thee en warme sokken bij de kachel zitten. Waardering en aandacht voor de gewone, dagelijkse dingen en het genieten daarvan geeft dus een grotere kans op jezelf gelukkig voelen.

De ene mens is van nature een dankbaarder mens dan de ander. Daar kun je niets aan doen. Maar zou het niet mooi zijn als we dankbaarheid konden leren?

Het fijne is dat dat inderdaad kan.

Het begint met bewust worden. Dus misschien is het lezen van deze blog wel stap 1. Vervolgens moet je aan het werk. Dat is niet zo moeilijk als het lijkt. Kijk eens om je heen. Wees je bewust van je omgeving, wat zie, hoor of voel je dan? Mooie herfstkleuren. Een zonnestraal die op je gezicht valt, sneeuw die naar beneden dwarrelt. De wind in je haren. Een lekker bord eten. Een kopje thee met een vriendin. Een spelletje met de kinderen. Mooie muziek luisteren. Bedenk het maar.

En misschien, en dat is best lastig in deze tijd, wel iets minder aandacht voor je smartphone, want uiteindelijk is daar nog nooit iemand gelukkig van geworden. Bij een overlijden zeggen mensen: “had ik maar…. “, maar nooit: “had ik maar iets langer op mijn smartphone gezeten”.

Dan is het nog handig om iets te verzinnen om die bewustwording vast te houden. Het helpt om elke dag of elke week iets vast te leggen waar je bewust dankbaar voor bent. Je kunt het opschrijven, of een foto maken en op een instagram account zetten (toch weer de smartphone…..) of iets anders dat bij je past.

Dat heeft 2 doelen: zo ben je je op dat moment (of later op een rustig moment) nog meer bewust van wat je raakt én zo krijg je een mooi overzicht van alle gewone, maar o zo kostbare momenten in je leven waar je blij van wordt. En als bonus: als je dan even niet zo gelukkig bent en de dingen zitten tegen, kan dat je weer helpen herinneren aan alle wél mooie dingen die je hebt.

Gedragsverandering en bewustwording heb je niet in een week voor elkaar, maar (en ook daar is onderzoek naar gedaan), als je een nieuwe gewoonte 3 maanden consequent volhoudt, is deze al zo goed als ingesleten.

Dus als goed voornemen voor het nieuwe jaar beginnen met waarderen wat je hebt en aandacht voor je omgeving en je daar bewust van zijn, kan wel eens hele mooie dingen opleveren. Tenslotte hebben we geen invloed op wat ons overkomt, maar kunnen we wel zelf beslissen hoe we daarop reageren.

Ik wens jullie allemaal een heel gelukkig 2020!